ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Αφυπηρέτηση στο 63ο
Η Παραχάραξη της βούλησης του κλάδου συνεχίζεται

Η απόφαση του δημοψηφίσματος του κλάδου στις 2 Φεβρουαρίου 2006 ήταν ξεκάθαρη και δήλωνε ΟΧΙ στην αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης. Η ηγεσία όμως της ΟΕΛΜΕΚ, αρνούμενη να σεβαστεί την βούληση της βάσης των καθηγητών, μεθόδευσε την αλλοίωση της. Στην Παγκύπρια Συνδιάσκεψη Γενικών Αντιπροσώπων της 18ης Ιουνίου 2009, όπου χωρίς να υπάρχει θέμα για συζήτηση, εντελώς «πραξικοπηματικά», κατατέθηκε πρόταση για επέκταση του ορίου αφυπηρέτησης. Η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αρνούμενη να γίνει συνεργός στην αλλοίωση της θέλησης του κλάδου, αποχώρησε αφού κατέθεσε την άποψη και την έντονη διαμαρτυρία της. Το ίδιο έπραξε και η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ.

Αν οι ενέργειες της ηγεσίας της ΟΕΛΜΕΚ επιτύχουν και η κυβέρνηση υιοθετήσει τη θέση της για παράταση τότε πλήττονται άμεσα:

α). οι νεοδιορισθέντες συνάδελφοι που ασχολούνται τα τελευταία χρόνια είτε ως συμβασιούχοι είτε με έκτακτο διορισμό, με ορατό τον κίνδυνο μη επαναδιορισμού τους.

β). Η νέα γενιά που προσδοκεί διορισμό και που μ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα τους αφήσει μακριά από την εργοδότηση για αρκετά ακόμα χρόνια.

γ). Όσοι προσδοκούν προαγωγή στα επόμενα χρόνια αφού αυτές θα καθηλωθούν για αρκετά ακόμη χρόνια.

Η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ προτείνει:

* Συνεχή αγώνα για προάσπιση των κεκτημένων μας αλλά και για να μπορούμε να κοιτάξουμε στα μάτια τη νέα γενιά. Τη στιγμή που το συνδικαλιστικό κίνημα δέχεται σε όλο τον κόσμο κτυπήματα, στο στόχαστρο των οποίων είναι και τα κεκτημένα, δεν μπορούμε εμείς ν’ αδιαφορούμε.

Κατανοούμε την αγωνία των συναδέλφων που δε συμπληρώνουν τα 33 και 1/3 χρόνια για πλήρη σύνταξη, γι’ αυτό θα πρέπει ν’ αγωνιστούμε για να στρέψουμε τον αγώνα της Οργάνωσης προς τη σωστή κατεύθυνση, που είναι η διεκδίκηση της αναγνώρισης της προϋπηρεσίας συναδέλφων σε άλλες εργασίες ως συντάξιμη, την υλοποίηση της απόφασης της ΠΣΓΑ για μετατροπή του 33 και 1/3 σε 30 1/3 για πλήρη σύνταξη και κατάργηση του συμψηφισμού της σύνταξης.

Θα πρέπει άμεσα να συσταθεί μέτωπο προάσπισης των κεκτημένων μας και με άλλους φορείς, αρχίζοντας από τις εκπαιδευτικές οργανώσεις, τους φοιτητές, το νεολαιϊστικό κίνημα. Αν η μεθόδευση αυτή προχωρήσει, τότε σίγουρα θα τεθούν υπό αμφισβήτηση και άλλες κατακτήσεις.

Ο μόνος σωστός τρόπος διεκδίκησης είναι ν’ αγωνίζεσαι για να προσθέτεις κεκτημένα στους εργαζόμενους και όχι να παραχωρείς κεκτημένα, δήθεν, για το καλό του κλάδου.

Λευκωσία, 15 Μαρτίου 2010.