* Λάμπρος Στεφάνου, Μέλος Δ.Σ. ΠΟΕΔ
Αγαπητέ γονιέ,
Είχα αποφασίσει να μη συμμετέχω σε καμιά εξωδιδακτική δραστηριότητα. Με έπνιγε το δίκαιο… Εντούτοις, δεν άργησα να αποδείξω πως πάνω απ’ όλα είμαι δάσκαλος. Απόσυρα τα μέτρα εκείνα που σχετίζονταν με τη συμμετοχή των παιδιών σε εκδρομές, επισκέψεις, θεατρικές/κινηματογραφικές παραστάσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα που διεξάγονται σε εργάσιμο χρόνο. Την ενέργειά μου αυτή δεν την εκτίμησες…
Αποφάσισα να μη συμμετέχω σε προγράμματα επιμόρφωσης εκτός της σχολικής μου μονάδας (επιμόρφωση για την εφαρμογή των Νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων, επιμόρφωση νεοπροαχθέντων διευθυντών, επιμόρφωση νεοεισερχόμενων δασκάλων) και αυτό δε σε ένοιαξε. Αποφάσισα να πλήξω την ίδια μου την επαγγελματική ανάπτυξη και έμμεσα την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης προς το παιδί σου και αυτό δε σε ένοιαξε. Δε σε ένοιαξε γιατί ξέρεις πως θα αναλωθώ για να επιμορφωθώ από μόνος μου. Γιατί ξέρεις πως τη δουλειά μου θα την κάνω…
Αποφάσισα να κάνω στάση εργασίας και αντί να διαμαρτυρηθείς γιατί το παιδί σου απώλεσε πολύτιμο διδακτικό χρόνο, διαμαρτυρήθηκες γιατί χρειάστηκε να πας νωρίτερα στο σχολείο να παραλάβεις το παιδί σου.
Όταν αποφάσισα να μην κάνω τη Χριστουγεννιάτικη Γιορτή, ως «ταύρος σε υαλοπωλείο», αφήνιασες… Με στόλισες με τα χιλιοειπωμένα επίθετα, με απείλησες, θυμήθηκες πως τα μέτρα που λαμβάνω πλήττουν το παιδί σου, πως θα του αποστερήσω το πνεύμα των Χριστουγέννων.