Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών έχουν σημειωθεί μεγάλες και σημαντικές αλλαγές στον τρόπο διδασκαλίας του γλωσσικού μαθήματος, μέσα από την ανάπτυξη κριτικά και κοινωνικά προσανατολισμένων προσεγγίσεων. Οι προσεγγίσεις αυτές εισήχθηκαν στο νέο Αναλυτικό Πρόγραμμα της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, κάτω από το πρίσμα της παιδαγωγικής του κριτικού γραμματισμού. Σε αντίθεση με προσεγγίσεις που έδιναν έμφαση στην κατάκτηση μιας σειράς αποπλαισιωμένων γνώσεων και στρατηγικών, που ακόμη και σήμερα παρατηρούνται στο εκπαιδευτικό μας σύστημα με τη στείρα αποστήθιση γνώσεων, στον κριτικό γραμματισμό η διδασκαλία της γλώσσας έχει ως στόχο να αναδείξει πώς κάποιος/α μέσα από τα κείμενα που παράγει προβάλλει, αποσιωπά ή υποστηρίζει ένα θέμα. Πιο συγκεκριμένα, επιδιώκεται η διαμόρφωση κριτικά εγγράμματων πολιτών, οι οποίοι θα είναι σε θέση να διαμορφώνουν κριτική στάση απέναντι σε οποιαδήποτε κοινωνικά ζητήματα, οικοδομώντας, ενισχύοντας ή αμφισβητώντας τα νοήματα που ενυπάρχουν σε αυτά.