Αγαπημένο μου εκλογικό ημερολόγιο, απο πού ν’ αρχίσω? Θα αρχίσω με τη μετά του ‘Α γύρου εποχή. Την εβδομάδα μεταξύ Α’και Β’ γύρου!
Κεφάλαιο 1ο– Η Απαξίωση!
Μέρος Α’
Η απαξίωση των πολιτικών ή/και κομμάτων από τα κόμματα ή/και τους πολιτικούς (βλ. Λιλλήκα και ΕΔΕΚ).
Και οι δύο αφουγκράστηκαν τον παλμό του κόσμου που θέλει ανανέωση και βαθιές αλλαγές στην πολιτική σκηνή και ζωή και πράξη και όλα βασικά που αφορούν την πολιτική στον τόπο μας. Σωστό! Ο μεν κ. Λιλλήκας έφτιαξε ένα πρόγραμμα με όλα αυτά στο μυαλό – και με πάρα μα πάρα πολλές ωραίες ιδέες, θεωρώ. Η δε ΕΔΕΚ αποφάσισε να τον στηρίξει. Πολύ σωστά έπραξε. Όλα αυτά αποσκοπούσαν νομίζω στην ανανέωση – αλλάγή κλπ που ανέφερα πιο πάνω και ταυτόχρονα στο καλό της Κύπρου μας, εμάς, των παιδιών μας και το μέλλον όλων μας συνολικά – έχοντας, κυρίως, υπόψην την κρισιμότητα των καιρών που ζούμε! Προφανώς όλα αυτά έχουν μια τεράστια δόση αλήθειας διότι 25% των συμπατριωτών μας ψήφισαν και στήριξαν δίνοντας δύναμη σε αυτή τη θέση! Μετά την πρώτη Κυριακή, ο Λιλλήκας σαν ανεξάρτητος πολιτικός και η ΕΔΕΚ σαν ένα αυτόνομο αυθύπαρκτο κόμμα καλούνται να πάρουν κάποια θέση. Η θέση αυτή είναι τελικά η ίδια – δεν υπονοώ ότι συναποφάσισαν ή ο ένας επηρέασε τον άλλο – απλά και οι δύο ξεχωριστά αποφάσισαν ότι η πρόταση – οι θέσεις – το πρόγραμμα που έθεσαν ενώπιον του λαού διαφέρει πολύ και με τους δύο άλλους υποψηφίους για αυτό δε στηρίζουν κανένα και καλούν τους πολίτες που τους στήριξαν να ψηφίσουν ή/και να πράξουν σαν ελεύθεροι σκεπτόμενοι πολίτες αυτό που θεωρούν καλύτερο.
Ερωτήματα: Είναι οι δύο υποψήφιοι που παρέμειναν ακριβώς οι ίδιοι? Αν ναι, γιατί? Αν όχι, γιατί? (κάνουμε ποτέ εμείς οι πολίτες αυτές τις σκέψεις και αναλύσεις ή αρκούμαστε στο να βλέπουμε αυτά τα δύο μεγάλα κόμματα σαν δύο αντίπαλες παρατάξεις και τελειώσαμε?) Αν είναι οι ίδιοι τότε γιατί ο ίδιος ο Λιλλήκας έλεγε ότι μόνο αυτός θα μπορούσε να φράξει το δρόμο στο Νίκο Αναστασιάδη? Ήθελε μόνο ψήφους από τους αριστερούς ή όντως ήθελε να φράξει το δρόμο? Και αν ναι, γιατί? Είναι τελικά οι ίδιοι ή δεν είναι?
Μέσα σε αυτή τους την απόφαση (του Λιλλήκα και της ΕΔΕΚ) το καλό της Κύπρου που πάει? Πού πήγε η Κύπρος μετά την πρώτη Κυριακή? Δε θα εκλεγεί υποχρεωτικά ένας νέος πρόεδρος την ερχόμενη Κυριακή? Όποιος και να εκλεγεί είναι το ίδιο? Η Κύπρος θα μπορούσε να δει καλό μόνο από αυτούς? Έφυγαν αυτοί, τελειώσαμε? Ο ρόλος τους μέχρι εδώ ήτανε? 25% και τελειώσαμε?
Πού είναι αυτός ο ηγέτης που έδωσε τη μάχη για το καλό της Κύπρου και όλων μας και πήρε 25% με το σπαθί του? Είναι καλύτερα να προσπαθήσει να περάσει μέρος του προγράμματος του μέσω ενός εκ των δύο υποψηφίων πιέζοντας τον να υιοθετήσει έστω ένα μεγάλο μέρος από τις θέσεις του προσπαθώντας έμπρακτα να συνεχίσει τον αγώνα του για το καλό της Κύπρου? Ή είναι καλύτερα να παραμείνει ένα κόμμα (που προτίθεται να ιδρύσει) της αντιπολίτευσης? Το πρόγραμμα του διέφερε με όλους σε τόσο μεγάλο βαθμό και σε όλα τα σημεία? Και στην οικονομία και στο χειρισμό της Τρόικα? Με το αέριο? Να τα αφήσουμε όλα σε ένα εκ των άλλων δύο? Αυτά δεν είναι θέματα τεράστιας σημασίας για το μέλλον μας? Δε μπορεί να επιτευχθεί καμία σύγκλιση σε αυτά? Στο Εθνικό γνωρίζω ότι σίγουρα διαφέρει κατά παρασάγκας και με τους δύο!
Τέλος, ένας ηγέτης φαίνεται μόνο όταν παίρνει σωστές αποφάσεις σε ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης και υψηλά ποσοστά στον πρώτο γύρο ή όταν στις πιο κρίσιμες στιγμές που περνά η πατρίδα του στέκεται υπεύθυνα, παίρνει αποφάσεις και εκτίθεται συνεχίζοντας να πολεμά για το καλό της Πατρίδας του και των συμπατριωτών του? Υπάρχει τελικά ηγέτης μικρής διαρκείας? Ή είναι αυτό ένα σχήμα οξύμωρο?
Όσον αφορά την ΕΔΕΚ? Πόσες φορές να μην πάρεις θέση σαν κόμμα? Ακόμα και σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές? Είναι το καλό της Κύπρου στο μυαλό τους ή τα ποσοστά του κόμματος?
Προσωπικά πιστεύω ότι εφόσον αποφάσισα να πολιτεύομαι έχω καθήκον να παίρνω αποφάσεις! Κυρίως αν με έχει εμπιστευτεί και στηρίξει το 25% των συμπατριωτών μου! Συνεχίζω να αγωνίζομαι με γνώμονα τις θέσεις – τις αξίες μου και το καλό της πατρίδας μου! Αλλιώς γιατί πολιτεύομαι?
Ερώτηση προς εαυτόν – μήπως τελικά πρέπει εμείς οι πολίτες να πάρουμε αυτές τις αποφάσεις από μόνοι μας? ( Δεν είναι έτσι που έπρεπε να κάναμε πάντα ούτως ή αλλιώς? )
Αγαπημένο μου εκλογικό ημερολόγιο, απο πού ν’ αρχίσω? Θα αρχίσω με τη μετά του Α’ γύρου εποχή. Την εβδομάδα μεταξύ Α’και Β’ γύρου!
Κεφάλαιο 1ο– Η Απαξίωση!
Μέρος Β’
Η απαξίωση των πολιτικών ή/και κομμάτων από τους πολίτες
Η απαξίωση είναι θέση! Η αποχή είναι? Μέσα από αυτήν εκδηλώνω την απαξίωση μου – θα μου πει κάποιος. Στέλνω ένα σαφέστατο μήνυμα στα κόμματα! Συμφωνώ! Πρέπει όμως να ρωτήσω. Το μήνυμα αυτό έχει όντως παραλήπτη? Και αν έχει, αυτός κάνει κάτι γι’ αυτό? Πρόεδρος συνεχίζει να εκλέγεται κάποιος? Όποιος και να εκλεγεί είναι το ίδιο? Αν ναι, γιατί? Αν όχι, γιατί? Η απαξίωση με τη μη ψήφο στην Αμερική λ.χ οδήγησε πολλές φορές στο να εκλέγεται πρόεδρος μεσα από μια εκλογική διαδικασία όπου ψήφισαν λιγότεροι από το 50% των ψηφοφόρων! Αυτό το θεωρούμε «δημο-κρατία» που λειτουργεί?
Η Τρόικα ούτως ή αλλιώς θα κάνει ό,τι θέλει – ακούω να μου απαντάει κάποιος άλλος. Συμφωνώ! Όμως, όποιος και να εκλεγεί θα έχει την ίδια πρόθεση και θα χειριστεί με τον ίδιο τρόπο την Τρόικα? Δε λέω ότι θα καταφέρει τελικά να πετύχει διαφορετικά αποτελέσματα. Παίζει ρόλο όμως για μένα ο τρόπος που θα προσπαθήσει να χειριστεί τα θέματα αυτά και το τι θεωρητικά πρεσβεύει και λέει τόσα χρόνια? Ναι ή όχι και γιατί? Θα είναι τελικά ο ίδιος αυτός ο τρόπος? Και αν η θέση μου, που είναι η απαξίωση και μεταφράζεται στην πράξη σαν αποχή, μετατρέπεται λόγω του εκλογικού συστήματος σε ψήφο υπέρ του πρώτου σε ποσοστά διεκδικητή τότε γιατί δεν «ψηφίζω» άκυρο ή λευκό? Αυτό δεν εκφράζει απαξίωση χωρίς να δίνει ψήφο σε κανέναν? Άρα, αυτό δεν είναι η πραγματική απαξίωση?
Τέλος, ακούω κάποιον άλλο να μου λέει – «Δε θεωρώ κανένα από τους δύο άξιο για να κυβερνήσει και δεν θέλω να δώσω την ψήφο μου σε κανένα! Προτιμώ να έχω τη συνείδηση μου ήσυχη – ότι δεν έχω συνενοχή με κανένα και θα μπορώ να λέω στα παιδιά μου ότι τουλάχιστον εγώ δεν τον ψήφισα». Σωστά!
Ερώτηση προς εαυτόν – Είναι τελικά τόσο πολυ ίδιοι αυτοί οι δύο υποψήφιοι? Ναι ή όχι και γιατί? Το απάντησες ποτέ αυτό στον εαυτό σου διεξοδικά? Και αν η συνείδηση σου παραμένει ήσυχη και αμέτοχη, το μέλλον σου εσένα και των παιδιών σου παραμένει ήσυχο, αμέτοχο και ανεπηρέαστο? Εάν η θέση μου είναι απαξίωση τότε συμμετέχω στις εκλογές «ψηφίζοντας» λευκό ή άκυρο που όντως απαξιώνει όλους και δε δίνει ψήφο σε κανένα!
Κώστας Αρχοντούς
Εκπαιδευτικός