Άργησες τριανταπέντε χρόνια κύριε Πουργουρίδη . . .

Πολλοί είπαν ότι είναι μια θαρραλέα ομολογία … Ότι είπε το mea culpa … Ότι έστω και μετά από τριανταπέντε χρόνια που αηδίασε τον εαυτό του αποτελεί δείγμα σωστού πολιτικού ανδρός, και, μπορώ να πω, ότι συμφωνώ.

Γράφω όμως αυτό το σχόλιο, σήμερα, 20 του Ιούλη. Αυτό που με ώθησε περισσότερο ήταν οι σειρήνες που άκουσα στις 6 το πρωί (δεν άναψα ψες το air contition μπας και δεν τις ακούσω και φέτος – το ίδιο έκαμα και προχτές στις 15). Είπα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου : ας όψονται που τα εκάμαν… , φράση που πάντα έλεγε η μάνα μου. Το ίδιο είπα και προχτές (μαζί μου και όλη η Κύπρος) στις 15 του Ιούλη, στις 8.20, που ήχησαν και πάλι οι σειρήνες.