Του Γιώργου Ταλιαδώρου, Μέλους του Δ.Σ. της ΠΟΕΔ.
[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]
Μέσα στο γενικότερο θολό και εξαιρετικά ρευστό τοπίο που σχετίζεται με τα μέτρα οικονομικής εξυγίανσης που προτείνονται από την κυβέρνηση και επαυξάνονται με ιδιαίτερη ευκολία και ζήλο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μια αξία παραμένει σταθερή: η ηρωική στάση της ΠΟΕΔ που απαντά με ένα ηχηρό ΟΧΙ σε όλα τα μέτρα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με μείωση των οικονομικών απολαβών των εκπαιδευτικών.
Αυτή η κοντόφθαλμη αρνητική προσέγγιση των προβλημάτων της οικονομίας από την πλειοψηφία των μελών του Δ.Σ. της ΠΟΕΔ και η πεισματική απόρριψη της όποιας συνεισφοράς των εκπαιδευτικών στην προσπάθεια που γίνεται για αποφυγή της περαιτέρω υποβάθμισης της κυπριακής οικονομίας, αναγκάζει και τον πλέον καλοπροαίρετο αντικειμενικό παρατηρητή να υποψιαστεί ότι πίσω από το προσωπείο του αγώνα για προάσπιση των κεκτημένων του κλάδου, κρύβονται μικροπαραταξιακά συμφέροντα και σκοπιμότητες. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί ο πλειστηριασμός που παρατηρείται για το ποια κίνηση θα προτείνει τις περισσότερες προϋποθέσεις για να μπούμε σε διάλογο για την όποια εισφορά των εκπαιδευτικών.