Το γεγονός αυτό, καταδεικνύει ακράδαντα τις διαχρονικές αντιλήψεις τέτοιων ατόμων που αυτοαποκαλούνται εθνοπατέρες, οι οποίοι ανέκαθεν περιθωριοποιούσαν το σχολείο αυτό με την πολιτική τους και ποτέ δε θέλησαν να εντοπίσουν τις πραγματικές επικοινωνιακές ανάγκες των παιδιών αυτών. Μόνο τώρα, που ο βασικός στόχος είναι η ανακοπή της πορείας για εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, βρίσκουν προφάσεις για φράσεις σε θεατρικά έργα, τα οποία εγκρίθηκαν επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου, καθώς και για το στόχο της ειρηνικής συμβίωσης με τους Τουρκοκύπριους πως δήθεν, θα χαθούν τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη.
Δεν έχετε, λοιπόν, κύριοι το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεστε και να αυτοαποκαλείστε εκπρόσωποι αυτών των εγκλωβισμένων παιδιών. Δεν τους έχετε καν ρωτήσει αν δε θέλουν πραγματικά την ειρηνική συμβίωση. Οι αθώες αυτές ψυχές θα είναι, τελικά, τα θύματα αυτής της διαμάχης που έχετε ξεκινήσει. Αφήστε τα λοιπόν ήσυχα. Ζουν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο, θέλουμε δε θέλουμε, συμβιώνουν περισσότερες από μία γλωσσικές και πολιτισμικές κοινότητες. Στο περιβάλλον αυτό καλούνται να ζήσουν και να επιβιώσουν. Το περιβάλλον αυτό αποτελεί σημείο επαφής και διάδρασης με Τουρκοκύπριους. Πρέπει να αφεθούν να αποκτήσουν τις κατάλληλες δεξιότητες για να συμβιώσουν ειρηνικά. Μην τους αφαιρείτε το δικαίωμα να προσπαθήσουν, τουλάχιστον, να επιβιώσουν. Θα φτάσουμε σε ένα σημείο στο μέλλον που τα βιβλία της ιστορίας, τα οποία αγκαλιάζετε με τόσο πάθος, θα γράφουν: «Κάποτε υπήρξαν παιδιά στο Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου». Θα γραφτεί σε ένα βιβλίο ιστορίας, το οποίο θα καταγράφει τα ιστορικά γεγονότα, όπως θέλετε να μείνει, αλλά παράλληλα θα «ερμηνεύει», όπως δε θέλετε να γίνει στα βιβλία ιστορίας, και θα εξηγεί τους λόγους και τους υπαίτιους ερήμωσης του σχολείου.
Σάς προτείνεται, λοιπόν, να αφήσετε τα τεχνάσματα αυτά, παίζοντας με τις ευαίσθητες χορδές του κόσμου, κι αν θέλετε πραγματικά να ανακόψετε το όλο εγχείρημα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, μπορείτε να καταθέσετε αντιπροτάσεις, αν τελικά έχετε αντιπροτάσεις…
Μάριος Στυλιανού